رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده با اضطراب امتحان: نقش واسطه ای خودکارآمدی

مقدمه و هدف: حمایت اجتماعی را سازوکاری از ارتباطات میان فردی تعریف می کنند که افراد را از تأثیرات منفی تنیدگی محافظت می کند. از طرفی سطوح بالای حمایت اجتماعی با افزایش خودکارآمدی تحصیلی و کاهش استرس تحصیلی همراه بوده و همچنین، رابطه معکوسی میان حمایت اجتماعی و اضطراب امتحان دیده شده است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین نقش واسطه ای خودکارآمدی در ارتباط بین حمایت اجتماعی ادراک شده با اضطراب دانشجویان به طور همزمان بود روش ها: روش پژوهش، توصیفی - همبستگی هست که با استفاده از تکنیک پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی سال 93- 92 دانشگاه شهید باهنر کرمان می شود که تعداد 370 نفر از آنان به روش خوشه ای انتخاب شده و وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده ها از 3 پرسشنامه استاندارد اضطراب امتحان، خود کارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی ادراک شده استفاده شد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار لیزرل و spss انجام شد. یافته ها: مدل معادلات ساختاری فاکتورها و کنش های مؤثر بر اضطراب امتحان دارای برازش مناسبی بود که نشان داد متغیرهای تبیین کننده اضطراب امتحان و روابط بین آن ها دارای اعتبار قابل قبولی هستند. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که حمایت اجتماعی با متغیر اضطراب امتحان رابطه منفی و معنی داری دارد. درحالی که رابطه حمایت اجتماعی با متغیر خودکارآمدی مثبت و معنی دار بود. متغیر خودکارآمدی به عنوان یک متغیر واسطه ای، تحت تأثیر مثبت حمایت اجتماعی بوده اما با میزان اضطراب امتحان رابطه منفی و معنی داری داشت. نتیجه گیری: نتایج اثرات کلی نشان داد که میزان حمایت اجتماعی ادراک بیشترین تأثیر را بر کاهش اضطراب امتحان دانشجویان دارد.